W poprzednim artykule przedstawiłem jeden z atutów, który posiadamy jako gmina. W oparciu o ten walor, tak jak obiecałem, przedstawiam kolejne aspekty mogące służyć /w moim przekonaniu/ naszemu rozwojowi, a przede wszystkim wywołać zainteresowanie potencjalnych inwestorów. Potencjał gospodarczy nie składa się tylko ze sfery produkcyjnej, ale między innymi z szeroko rozumianego sektora usług. W poszczególnych rejonach świata wygląda to różnie. Generalnie według najnowszych wyników /sprzed pandemii /, około 60 procent globalnej gospodarki (PGB) stanowią usługi, czyli więcej niż wytwarzanie – produkcja. Usługi to także transport szeroko rozumiany i nieodzowny, nazywany krwioobiegiem gospodarki. Nasza gmina ulokowana jest, a raczej odwrotnie – na obszarze gminy przebiegają fragmenty sieci transportowej o niebagatelnym znaczeniu. Jeden już przedstawiłem, czas wywołać następny. Jest nim droga krajowa 22. Polskie Linie Kolejowe rozpoczynając proces projektowy modernizacji linii kolejowej przebiegającej przez nasze miasto i gminę, nie przyjęło założeń uwzględniających modyfikację skrzyżowań szlaku kolejowego z układem drogowym. Uwzględniło tylko zmiany zwiększające parametry bezpieczeństwa na istniejących przejazdach kolejowo – drogowych w poziomie szyn. PLK zadbały tylko o osiągnięcie optymalnego celu dla dalszego, sprawniejszego swojego funkcjonowania.
Teraz odniosę się do pierwszej frazy tytułu tego felietonu. Wielu czytelników z pewnością ma wiedzę, co zawiera się w określeniu „polaryzacyjno-dyfuzyjny”. Dla tych, którzy tej wiedzy nie posiadają, wyjaśniam. Projekt modernizacji magistrali kolejowej łączącej Poznań ze Szczecinem powstał w latach, w których władzę rządową w naszym kraju sprawował obóz polityczny określający się liberalnym, który za kierunek dla rozwoju Polski przyjął właśnie – polaryzację i dyfuzję. Co to znaczy? Rozwijać miały się duże ośrodki miejskie, między innymi wspomniane wyżej miasta. Rozwój dużych aglomeracji miejskich miał swoim potencjałem wpływać na rozkwit małych miejscowości, między innymi takich jak nasze miasteczko. Oddziaływanie gospodarcze dużych ośrodków miejskich na otoczenie jest oczywistym faktem, znanym od dawna. Tylko my tu, w Dobiegniewie, mamy to paskudne położenie, że do Poznania i Szczecina jest odległość znaczna, bo ponad 100 kilometrów. Gorzów Wlkp. trochę bliżej, ale tu u nas, w zaistniałej sytuacji ten aspekt, który opisuję jeszcze obecnie nie występuje, chociaż sam Gorzów już korzysta z istnienia w obszarze miasta DK 22. Wracając do kolei, trochę sarkastycznie … PLK owszem, w ramach modernizacji uwzględniły istnienie Dobiegniewa. Na naszej stacji powstaną piękne, bardzo długie perony, w dużej części zadaszone. Zbudowane zostanie przejście podziemne do peronów, wiodące również poza obszar torowiska. Niestety, ładowni towarów, którą dotychczas mieliśmy na swoim terenie, po modernizacji już nie będzie. Tracimy kolejny aspekt gospodarczy mogący zainteresować potencjalnego inwestora. Czy na zawsze? Dobre pytanie i znam na nie odpowiedź, ale odpowiem innym razem. Zakład Linii Kolejowych w Szczecinie odstąpił od koncepcji stworzenia na stacji Dobiegniew obiektów służących do rozładunków i załadunków pociągów towarowych. Skąd taka decyzja? Znam okoliczności, które do tego doprowadziły, przedstawię je w kolejnych felietonach. Perony rzeczywiście usprawnią obsługę pasażerów, ale cóż z tego …. (i tu pojawia się sarkazm) między innymi tych, którzy zdecydują się wyjechać z Dobiegniewa z powodu braku perspektyw na dalszą egzystencję, szczególnie młodego, ambitnego i kreatywnego pokolenia, które przed sobą ma przyszłość. I taka to jest ta polaryzacja i dyfuzja uwzględniająca nasze istnienie, a raczej nie uwzględniająca. Fatalnie też się stało, że w momencie pojawienia się informacji związanej z rozpoczęciem prac projektowych nad linią kolejową, nasi włodarze nie zabiegali o budowę obwodnicy Dobiegniewa w ciągu DK 22. Obecnie bylibyśmy zupełnie, że tak powiem – w innym miejscu (pewne popularne powiedzenie nasuwa się do zacytowania, ale przemilczę) powstałaby sytuacja zmuszająca do innego spojrzenia ze strony PLK na nasze położenie, a i samo PLK jak uważam, też dostrzegłoby więcej korzyści dla siebie. Nadzór nad procesem przygotowawczym do modernizacji linii kolejowej sprawowało istniejące wówczas Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju. Nasuwa się pytanie – dlaczego nie Ministerstwo Infrastruktury? Przecież linie kolejowe i drogi stanowią jako żywo – infrastrukturę. Ot, takie kuriozum. A może wszystko ma swój cel i powód? Być może gdyby nadzór sprawowało Ministerstwo Infrastruktury dostrzeżono by infrastrukturalną sytuację w Dobiegniewie. Jako ciekawostkę nadmienię, że obecnie obowiązuje porozumienie między Polskimi Liniami Kolejowymi oraz Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad zobowiązujące do wspólnych działań w pracach projektowych, gdy mamy do czynienia z taką sytuacją jak w przypadku Dobiegniewa. Ciekawostką jest także data zawarcia wspomnianego porozumienia. Zostało zawarte po około dwóch tygodniach od pamiętnej soboty z początku roku 2020, kiedy to ogłoszono w mediach, iż Dobiegniew został włączony do rządowego programu budowy 100 obwodnic.
W tym momencie uczynię pauzę w prezentacji tych jak uważam, ciekawych zagadnień.
W kolejnych felietonach przedstawię szerzej, obszerniej przestrzeń, którą tworzy atut, jakim jest linia kolejowa nr 351 oraz droga krajowa nr 22 przebiegające przez naszą gminę. Także będę prezentował kolejne atuty, które należy racjonalnie, rozsądnie i oryginalnie zagospodarować nie popadając w rutynę i sztampę, bo to już nie ta dekada. Odnosiło się to będzie do drugiej frazy tytułu tego felietonu czyli – zrównoważenia, można również powiedzieć równomierności.
„stacja DOBIEGNIEW” film powstał w Dobiegniewie
Jak zwykle – serdecznie pozdrawiam.
Roztropek